Podczas gdy tomografia komputerowa lub tomografia komputerowa kręgosłupa szyjnego są często wykorzystywane do diagnozowania urazów szyi, proste zdjęcia rentgenowskie są nadal powszechnie wykonywane u pacjentów, którzy doświadczyli drobnych urazów kręgosłupa szyjnego z umiarkowanym bólem szyi, takich jak osoby, które doznały poślizgnięcia -i-upadek. Diagnostyka obrazowa może ujawnić, że leżące u podstaw urazy i/lub zaostrzone stany są poważniejsze niż charakter urazu. Celem artykułu jest wykazanie znaczenia zdjęć rentgenowskich kręgosłupa szyjnego u pacjenta urazowego.
Spis treści
Abstrakcyjny
Istotny uraz odcinka szyjnego kręgosłupa jest bardzo mało prawdopodobny w przypadku urazu, jeśli pacjent jest w normalnym stanie psychicznym (w tym nie używa narkotyków i alkoholu) i nie ma bólu szyi, tkliwości przy badaniu palpacyjnym szyi, żadnych objawów neurologicznych dotyczących szyi (takich jak np. drętwienie lub osłabienie kończyn), brak innych rozpraszających urazów i brak utraty przytomności w wywiadzie. Widoki wymagane do radiologicznego wykluczenia złamania kręgosłupa szyjnego obejmują projekcję tylno-przednią, projekcję boczną i projekcję zęba. Widok boczny musi obejmować wszystkie siedem kręgów szyjnych, jak również przestrzeń międzykręgową C7-T1, umożliwiając wizualizację wyrównania C7 i T1. Najczęstszą przyczyną pominięcia urazu kręgosłupa szyjnego jest seria zdjęć rentgenowskich kręgosłupa szyjnego, która jest technicznie nieadekwatna. Zespół „SCIWORA” (uszkodzenie rdzenia kręgowego bez zmian radiologicznych) występuje często u dzieci. Po rozpoznaniu urazu rdzenia kręgowego należy jak najszybciej podać metyloprednizolon, aby ograniczyć uraz neurologiczny.
Zdjęcia rentgenowskie są nadal stosowane jako metoda obrazowej diagnostyki obrazowej pierwszego rzutu w ocenie pacjentów z podejrzeniem urazów kręgosłupa szyjnego. Celem radiogramów kręgosłupa szyjnego jest potwierdzenie obecności problemu zdrowotnego w złożonych strukturach szyi oraz określenie jego rozległości, w szczególności w odniesieniu do niestabilności. W celu zapewnienia optymalnej wizualizacji może być konieczne z reguły wiele widoków.
Dr Alex Jimenez DC, CCST
Wprowadzenie
Chociaż zdjęcia rentgenowskie kręgosłupa szyjnego są prawie rutynowe na wielu oddziałach ratunkowych, nie wszyscy pacjenci urazowi ze znacznym urazem muszą mieć zdjęcia rentgenowskie, nawet jeśli przybywają na oddział ratunkowy na tablicy i nosząc kołnierz szyjny. W tym artykule dokonano przeglądu prawidłowego wykorzystania radiogramów kręgosłupa szyjnego u pacjenta urazowego.
Zdefiniowano kryteria niskiego ryzyka, które można wykorzystać do wykluczenia złamań kręgosłupa szyjnego, na podstawie wywiadu i badania fizykalnego pacjenta.1-6 Pacjenci spełniający te kryteria (Tabela 1) nie wymagają zdjęć rentgenowskich w celu wykluczenia złamań szyjki macicy. Jednak kryteria dotyczą tylko osób dorosłych i pacjentów bez zmian stanu psychicznego, w tym zatrucia lekami lub alkoholem. Chociaż badania sugerują, że te kryteria mogą być również stosowane w leczeniu dzieci werbalnych, 7-9 należy zachować ostrożność, ponieważ serie badań są małe, a zdolność dzieci do narzekania na ból lub zmiany czucia jest zmienna. 18-letni pacjent może podać bardziej wiarygodny wywiad niż pięcioletnie dziecko.
Wyrażono pewne zaniepokojenie opisami przypadków sugerującymi, że „ukryte” złamania kręgosłupa szyjnego zostaną pominięte, jeśli bezobjawowi pacjenci po urazach nie zostaną poddani radiografii kręgosłupa szyjnego.10 Jednak w przeglądzie większość zgłoszonych przypadków nie spełniała kryteriów niskiego ryzyka kryteria w Tabeli 1. Zwrócenie uwagi na te kryteria może znacznie ograniczyć stosowanie radiogramów kręgosłupa szyjnego.
Seria kręgosłupa szyjnego i tomografia komputerowa
Po podjęciu decyzji o przeprowadzeniu oceny radiologicznej należy uzyskać odpowiednie widoki. Należy zrezygnować z pojedynczego przenośnego bocznego radiogramu krzyżowego, które czasami wykonuje się w sali urazowej. Ten widok jest niewystarczający, aby wykluczyć złamanie kręgosłupa szyjnego i często musi być powtarzany na oddziale radiograficznym.11,12 Szyja pacjenta powinna pozostać unieruchomiona do czasu uzyskania pełnej serii kręgosłupa szyjnego w oddziale radiograficznym. Początkowe klisze można pobrać przez kołnierz szyjny, który na ogół jest przepuszczalny dla promieni rentgenowskich. Odpowiednia seria kręgosłupa szyjnego obejmuje trzy projekcje: projekcję z prawdziwego boku, która musi obejmować wszystkie siedem kręgów szyjnych oraz połączenie C7-T1, projekcję przednio-tylną i projekcję zęba z otwartymi ustami.13
Jeśli nie ma urazu ramienia, trakcja na ramionach może ułatwić wizualizację wszystkich siedmiu kręgów szyjnych na filmie bocznym. Jeśli wszystkie siedem kręgów i połączenie C7-T1 nie są widoczne, widok pływaka, wykonany z jedną ręką wyciągniętą nad głową, może pozwolić na odpowiednią wizualizację odcinka szyjnego kręgosłupa. Każda seria filmów, która nie zawiera tych trzech widoków i nie przedstawia wszystkich siedmiu kręgów szyjnych oraz połączenia C7-T1, jest nieodpowiednia. Pacjenta należy utrzymywać w unieruchomieniu szyjnym, a zwykłe klisze należy powtarzać lub wykonywać tomografię komputerową (CT) do momentu, aż wszystkie kręgi będą wyraźnie widoczne. Nie można przecenić znaczenia uzyskania wszystkich tych widoków i wizualizacji wszystkich kręgów. Podczas gdy niektóre przeoczone złamania szyjki macicy, podwichnięcia i zwichnięcia są wynikiem błędnej interpretacji filmu, najczęstszą przyczyną przeoczonych urazów jest nieodpowiednia seria filmów.14,15
Oprócz widoków wymienionych powyżej, niektórzy autorzy proponują dodanie dwóch widoków bocznych ukośnych.16,17 Inni uzyskaliby te widoki tylko wtedy, gdy istnieje kwestia złamania pozostałych trzech filmów lub jeśli filmy są nieodpowiednie, ponieważ połączenie szyjno-piersiowe jest nie wizualizowane.18 Decyzję o wykonaniu projekcji ukośnych najlepiej podejmuje lekarz klinicysta i radiolog, którzy będą przeglądać klisze.
Oprócz identyfikacji złamań, zwykłe zdjęcia rentgenowskie mogą być również przydatne w identyfikacji urazów więzadeł. Urazy te często przedstawiają się jako nieprawidłowe ustawienie kręgów szyjnych w widokach bocznych. Niestety nie wszystkie urazy więzadeł są oczywiste. Jeśli istnieje kwestia uszkodzenia więzadeł (ogniskowy ból szyi i minimalne przesunięcie bocznego prześwietlenia szyjki macicy [spełniające kryteria w tabeli 2]), a zdjęcia szyjki macicy nie wykazują oznak niestabilności lub złamania, należy uzyskać projekcje zgięcia i wyprostu .17,19 Takie zdjęcia rentgenowskie należy wykonywać tylko u przytomnych pacjentów, którzy są zdolni do współpracy. Należy dopuszczać tylko ruch czynny, przy czym pacjent ogranicza ruch szyi w zależności od wystąpienia bólu. W żadnym wypadku nie należy wymuszać zgięcia i wyprostu odcinka szyjnego kręgosłupa, ponieważ użycie siły może spowodować uszkodzenie rdzenia kręgowego.
Chociaż można je uznać za wystarczające do wykluczenia złamania, zdjęcia rentgenowskie kręgosłupa szyjnego mają swoje ograniczenia. Do 20 procent11,20,21 złamań jest niewidocznych na zwykłych zdjęciach rentgenowskich. Jeśli istnieje jakakolwiek kwestia nieprawidłowości na zwykłym zdjęciu rentgenowskim lub jeśli pacjent odczuwa ból szyi, który wydaje się być nieproporcjonalny do wyników na zwykłych filmach, należy uzyskać tomografię komputerową danego obszaru. Tomografia komputerowa doskonale nadaje się do identyfikacji złamań, ale jej zdolność do wykazywania urazów więzadeł jest ograniczona.22 Czasami zwykła tomografia może być wskazana, jeśli istnieje podejrzenie złamania typu II (ryc. 1).
Podczas gdy niektóre badania wykorzystywały obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego (MRI) jako uzupełnienie zwykłych filmów i tomografii komputerowej, 23,24 brak szerokiej dostępności i stosunkowo długi czas wymagany do skanowania MRI ogranicza jego przydatność w stanach ostrych. Innym ograniczeniem jest to, że sprzęt do resuscytacji z metalowymi częściami może nie działać prawidłowo w polu magnetycznym generowanym przez MRI.
Radiografia kręgosłupa szyjnego
Rycina 2 podsumowuje podejście do czytania radiogramów kręgosłupa szyjnego.
Widok z boku
Pierwszym aspektem, na który należy zwrócić uwagę, jest wyrównanie kręgów na filmie bocznym (ryc. 3). Przedni brzeg trzonów kręgów, tylny brzeg trzonów kręgów
Dezorientacja może czasami wynikać z pseudosubluxation, fizjologicznej niewspółosiowości, która jest spowodowana wiotkością więzadeł, która może wystąpić na poziomie C2-C3 i rzadziej na poziomie C3-C4. Chociaż pseudosubluxation zwykle występuje u dzieci, może również wystąpić u dorosłych. Jeśli stopień podwichnięcia mieści się w granicach normy podanych w Tabeli 2, a szyja nie jest bolesna na tym poziomie, obraz zgięcia i wyprostu może wyjaśnić sytuację. Pseudopodwichnięcie powinno zniknąć wraz z rozszerzeniem. Jednak widoki zgięcia i wyprostu nie powinny być uzyskiwane, dopóki cały kręgosłup szyjny nie zostanie oczyszczony radiologicznie w inny sposób.
Po upewnieniu się, że ustawienie jest prawidłowe, bada się wyrostki kolczyste, aby upewnić się, że nie ma poszerzenia przestrzeni między nimi. Jeśli obecne jest poszerzenie, należy rozważyć uszkodzenie lub złamanie więzadeł. Ponadto, jeśli kątowanie jest większe niż 11 stopni na dowolnym poziomie kręgosłupa szyjnego, należy założyć uszkodzenie lub złamanie więzadeł. Kanał kręgowy (ryc. 2) powinien mieć szerokość większą niż 13 mm w widoku bocznym. Wszystko mniej niż to sugeruje, że może dojść do uszkodzenia rdzenia kręgowego.
Następnie badana jest przestrzeń przedzębowa — przestrzeń między wyrostkiem zębowym a przednią częścią pierścienia C1 (ryc. 2). Przestrzeń ta powinna być mniejsza niż 3 mm u dorosłych i mniejsza niż 4 mm u dzieci (tab. 2). Zwiększenie tej przestrzeni jest domniemanym dowodem złamania C1 lub wyrostka zębodołowego, chociaż może również świadczyć o uszkodzeniu więzadeł na tym poziomie. Jeśli na zwykłym radiogramie nie widać złamania, należy wykonać tomografię komputerową w celu dalszego zbadania. Należy zbadać struktury kostne szyi, ze szczególnym uwzględnieniem trzonów kręgów i wyrostków kolczystych.
Przestrzeń zagardłowa (ryc. 2) jest teraz badana. Klasyczna rada jest taka, że powiększona przestrzeń zagardłowa (Tabela 2) wskazuje na złamanie kolczyste. Jednak zakresy prawidłowego i nieprawidłowego znacznie się pokrywają.25 Obrzęk tkanki miękkiej zagardłowej (więcej niż 6 mm w C2, ponad 22 mm w C6) jest wysoce specyficzny dla złamania, ale nie jest bardzo wrażliwy.26 Obrzęk tkanek miękkich u pacjentów z objawami powinien należy uznać za wskazanie do dalszej oceny radiologicznej. Na koniec sprawdzane jest powiązanie czaszkowo-szyjne.
Widok odontoidalny
Nory są następnie badane pod kątem pęknięć. Artefakty mogą sprawiać wrażenie pęknięcia (podłużnego lub poziomego) w norach. Te artefakty to często linie radiograficzne spowodowane przez zęby pokrywające nory. Jednak jest mało prawdopodobne, aby pęknięcia nor były zorientowane wzdłużnie. Jeśli istnieje kwestia złamania, widok należy powtórzyć, aby spróbować wydobyć zęby z pola. Jeśli nie można wykluczyć złamania guzów, wskazane jest wykonanie cienkoscinkowej tomografii komputerowej lub zwykłej tomografii filmowej.
Następnie badane są boczne aspekty C1. Aspekty te powinny być symetryczne, z równą ilością miejsca po obu stronach legowisk. Każda asymetria sugeruje złamanie. Wreszcie boczne aspekty C1 powinny pokrywać się z bocznymi aspektami C2. Jeśli nie są wyrównane, może dojść do złamania C1. Rycina 6 przedstawia asymetrię w przestrzeni między legowiskami a C1, a także przemieszczenie bocznych aspektów C1 na boki.
Widok przednio-tylny
Wysokość kolców szyjnych powinna być w przybliżeniu równa w widoku przednio-tylnym. Wyrostki kolczyste powinny być
Częste nieprawidłowości szyjki macicy
Najczęstsze rodzaje nieprawidłowości szyjki macicy i ich wyniki radiologiczne wymieniono w tabeli 3. Z wyjątkiem złamania łopaty glinianej należy założyć, że są one niestabilne i wymagają dalszego unieruchomienia do czasu ustalenia ostatecznego leczenia. Każdy pacjent, u którego stwierdzono jedno złamanie kręgosłupa, powinien mieć całą serię kręgosłupa, w tym widoki odcinka szyjnego, piersiowego i lędźwiowo-krzyżowego. Częstość występowania nieciągłych złamań kręgosłupa wynosi do 17 procent.27,28 Ryciny od 7 do 9 przedstawiają aspekty typowych złamań kręgosłupa szyjnego.
Wstępne leczenie kręgosłupa szyjnego i rdzenia kręgowego
W przypadku stwierdzenia złamania lub zwichnięcia szyjki macicy należy niezwłocznie uzyskać konsultację ortopedyczną lub neurochirurgiczną. Każdy pacjent z urazem rdzenia kręgowego powinien rozpocząć leczenie metyloprednizolonem w ciągu pierwszych ośmiu godzin po urazie, z
Zespół „Sciwora”: wyjątkowy u dzieci
Na uwagę zasługuje szczególna sytuacja dotycząca dzieci. U dzieci często zdarza się, że uraz rdzenia kręgowego nie wykazuje żadnych nieprawidłowości radiologicznych. Ta sytuacja została nazwana zespołem „SCIWORA” (uszkodzenie rdzenia kręgowego bez nieprawidłowości radiologicznych). Zespół SCIWORA występuje, gdy elastyczne więzadła szyi dziecka rozciągają się podczas urazu. W rezultacie rdzeń kręgowy również ulega rozciągnięciu, co prowadzi do uszkodzenia neuronów lub, w niektórych przypadkach, do
Ważne jest, aby poinformować rodziców młodych pacjentów z urazem szyi o takiej możliwości, aby byli wyczuleni na wszelkie rozwijające się objawy lub oznaki. Na szczęście większość dzieci z zespołem SCIWORA całkowicie wraca do zdrowia, zwłaszcza jeśli początek jest opóźniony.33 Możliwa jest ocena tych urazów za pomocą rezonansu magnetycznego, który wykaże nieprawidłowość i pomoże określić rokowanie: jest mało prawdopodobne, aby pacjent z całkowitym przecięciem pępowiny wyzdrowieć.3
Leczenie zespołu SCIWORA nie zostało dobrze zbadane. Jednakże panuje powszechna zgoda co do tego, że należy stosować sterydoterapię.34 Ponadto każde dziecko, które doznało znacznego urazu, ale całkowicie wyzdrowiało, powinno być pozbawione aktywności fizycznej przez kilka tygodni.34
Zdjęcia rentgenowskie kręgosłupa szyjnego obejmują trzy standardowe widoki, takie jak widok stożkowego kołka zębowego, widok przednio-tylny całego odcinka szyjnego kręgosłupa oraz widok boczny całego odcinka szyjnego kręgosłupa. Większość wykwalifikowanych i doświadczonych pracowników służby zdrowia, w tym kręgarzy, oferuje dodatkowe projekcje w celu wizualizacji połączenia szyjno-piersiowego oraz oceny prawidłowego ustawienia kręgosłupa u wszystkich pacjentów.
Dr Alex Jimenez DC, CCST
O autorach
MARK A. GRABER, MD, jest profesorem nadzwyczajnym klinicznej medycyny rodzinnej i chirurgii (medycyna ratunkowa) na University of Iowa Hospitals and Clinics, Iowa City. Dyplom lekarza uzyskał w Szkole Medycznej Wschodniej Wirginii w Norfolk i odbył rezydenturę z medycyny rodzinnej na University of Iowa College of Medicine w Iowa City.
MARY KATHOL, MD, jest profesorem radiologii na University of Iowa Hospitals and Clinics. Jest także kierownikiem sekcji radiologii narządu ruchu. Ukończyła studia medyczne na University of Kansas School of Medicine w Kansas City w stanie Kansas i odbyła rezydenturę z radiologii na University of Iowa College of Medicine.
Korespondencja adresowa: Mark A. Graber, MD, Department of Family Medicine, Steindler Bldg., University of Iowa Hospitals and Clinics, Iowa City, Iowa 52242. Przedruki nie są dostępne u autorów.
Podsumowując, konieczna jest ocena wszystkich widoków odcinka szyjnego kręgosłupa diagnostyka obrazowa. Podczas gdy radiogramy kręgosłupa szyjnego mogą ujawnić urazy i stany, nie wszystkie urazy szyi są wykrywane za pomocą radiografii. Tomografia komputerowa lub CT, skany szyjki macicy
Kurator: dr Alex Jimenez
1. Kreipke DL, Gillespie KR, McCarthy MC, Mail JT, Lappas JC, Broadie TA. Wiarygodność wskazań do filmów kręgosłupa szyjnego u pacjentów urazowych. J Trauma. 1989;29:1438-9.
2. Ringenberg BJ, Fisher AK, Urdaneta LF, Midthun MA. Racjonalne porządkowanie zdjęć rentgenowskich kręgosłupa szyjnego po urazie. Ann Emerg Med. 1988;17:792–6.
3. Bachulis BL, Long WB, Hynes GD, Johnson MC. Kliniczne wskazania do wykonania zdjęcia RTG kręgosłupa szyjnego u pacjenta po urazie. Jestem J Surg. 1987;153:473–8.
4. Hoffman JR, Schriger DL, Mower W, Luo JS, Zucker M. Kryteria niskiego ryzyka dla radiografii kręgosłupa szyjnego w tępym urazie: badanie prospektywne. Ann Emerg Med. 1992;21:1454–60.
5. Saddison D, Vanek VW, Racanelli JL. Kliniczne wskazania do radiogramów kręgosłupa szyjnego u pacjentów z urazami. Jestem Surg. 1991;57:366–9.
6. Kathol MH, El-Khoury GY. Diagnostyka obrazowa urazów kręgosłupa szyjnego. Seminaria z chirurgii kręgosłupa. 1996;8(1):2–18.
7. Lally KP, Senac M, Hardin WD Jr, Haftel A, Kaehler M, Mahour GH. Użyteczność zdjęcia rentgenowskiego kręgosłupa szyjnego w urazach u dzieci. Jestem J Surg. 1989;158:540-1.
8. Rachesky I, Boyce WT, Duncan B, Bjelland J, Sibley B. Kliniczne przewidywanie urazów kręgosłupa szyjnego u dzieci. Nieprawidłowości radiograficzne. Jestem J Dis Child. 1987;141:199–201.
9. Laham JL, Cotcamp DH, Gibbons PA, Kahana MD, Crone KR. Izolowane urazy głowy a urazy wielonarządowe u pacjentów pediatrycznych: czy obowiązują te same wskazania do oceny kręgosłupa szyjnego? Neurochirurg Pediatr. 1994;21:221–6.
10. McKee TR, Tinkoff G, Rhodes M. Bezobjawowe utajone złamanie kręgosłupa szyjnego: opis przypadku i przegląd literatury. J Trauma. 1990;30:623–6.
11. Woodring JH, Lee C. Ograniczenia radiografii szyjki macicy w ocenie ostrego urazu szyjki macicy. J Trauma. 1993;34:32–9.
12. Hiszpania DA, Trooskin SZ, Flancbaum L, Boyarsky AH, Nosher JL. Adekwatność i opłacalność rutynowych radiogramów kręgosłupa szyjnego w obszarze resuscytacji. Ann Emerg Med. 1990;19:276-8.
13. Tintinalli JE, Ruiz E, Krome RL, wyd. Medycyna ratunkowa: kompleksowy przewodnik po studiach. 4. wyd. Nowy Jork: McGraw-Hill, 1996.
14. Gerrelts BD, Petersen EU, Mabry J, Petersen SR. Opóźnione rozpoznanie urazów kręgosłupa szyjnego. J Trauma. 1991;31:1622–6.
15. Davis JW, Phreaner DL, Hoyt DB, Mackersie RC. Etiologia pominiętych urazów kręgosłupa szyjnego. J Trauma. 1993;34:342–6.
16. Apple JS, Kirks DR, Merten DF, Martinez S. Złamania i zwichnięcia kręgosłupa szyjnego u dzieci. Pediatr Radiol. 1987;17:45–9.
17. Turecki DB, Vines FS, Clayman DA, Northup HM. Technika i zastosowanie skośnych widoków leżących na plecach w ostrych urazach kręgosłupa szyjnego. Ann Emerg Med. 1993;22:685–9.
18. Freemyer B, Knopp R, Piche J, Wales L, Williams J. Porównanie serii kręgosłupa szyjnego w pięciu widokach i trzech widokach w ocenie pacjentów z urazem szyjki macicy. Ann Emerg Med. 1989;18:818–21.
19. Lewis LM, Docherty M, Ruoff BE, Fortney JP, Keltner RA Jr, Britton P. Poglądy dotyczące zgięcia i wyprostu w ocenie urazów kręgosłupa szyjnego. Ann Emerg Med. 1991;20:117–21.
20. Mace SE. Awaryjna ocena urazów kręgosłupa szyjnego: tomografia komputerowa a zwykłe zdjęcia rentgenowskie. Ann Emerg Med. 1985;14:973–5.
21. Kirshenbaum KJ, Nadimpalli SR, Fantus R, Cavallino RP. Nieoczekiwane złamania górnego odcinka szyjnego kręgosłupa związane ze znacznym urazem głowy: rola tomografii komputerowej. J Emerg Med. 1990;8:183–98.
22. Woodring JH, Lee C. Rola i ograniczenia tomografii komputerowej w ocenie urazów szyjki macicy. J Trauma. 1992;33:698–708.
23. Schaefer DM, Flanders A, Northrup BE, Doan HT, Osterholm JL. Rezonans magnetyczny ostrych urazów kręgosłupa szyjnego. Korelacja z ciężkością urazu neurologicznego. Kręgosłup. 1989;14:1090–5.
24. Levitt MA, Flanders AE. Możliwości diagnostyczne rezonansu magnetycznego i tomografii komputerowej w ostrym uszkodzeniu kręgosłupa szyjnego. Am J Emerg Med. 1991;9:131–5.
25. Templeton PA, Young JW, Mirvis SE, Buddemeyer EU. Wartość pomiarów tkanki miękkiej zagardłowej w urazach odcinka szyjnego kręgosłupa u dorosłych. Pomiary tkanek miękkich kręgosłupa szyjnego. Szkieletowy Radiol. 1987;16:98–104.
26. DeBehnke DJ, Havel CJ. Przydatność pomiarów tkanki miękkiej przykręgosłupowej w identyfikacji pacjentów ze złamaniami kręgosłupa szyjnego. Ann Emerg Med. 1994;24:1119–24.
27. Powell JN, Waddell JP, Tucker WS, Transfeldt EE. Wielopoziomowe nieciągłe złamania kręgosłupa. J Trauma. 1989;29:1146–50.
28. Keenen TL, Antony J, Benson DR. Nieciągłe złamania kręgosłupa. J Trauma. 1990;30:489–91.
29. Bracken MB, Shepard MJ, Collins WF Jr, Holford TR, Baskin DS, Eisenberg HM i in. Leczenie metyloprednizolonem lub naloksonem po ostrym uszkodzeniu rdzenia kręgowego: dane z rocznej obserwacji. Wyniki drugiego krajowego badania ostrego urazu rdzenia kręgowego. J Neurochirurg. 1;1992:76–23.
30. Galandiuk S, Raque G, Appel S, Polk HC Jr. Obosieczny miecz dużych dawek sterydów na uraz rdzenia kręgowego. Annę Surg. 1993;218:419–25.
31. Grabb PA, Pang D. Rezonans magnetyczny w ocenie uszkodzenia rdzenia kręgowego bez nieprawidłowości radiograficznych u dzieci. Neurochirurgia. 1994;35:406–14.
32. Pang D, Pollack IF. Uraz rdzenia kręgowego bez zmian radiologicznych u dzieci – zespół SCIWORA. J Trauma. 1989;29:654–64.
33. Hadley MN, Zabramski JM, Browner CM, Rekate H, Sonntag VK. Uraz kręgosłupa u dzieci. Przegląd 122 przypadków urazów rdzenia kręgowego i kręgosłupa. J Neurochirurg. 1988;68:18–24.
34. Kriss VM, Kriss TC. SCIWORA (uraz rdzenia kręgowego bez zmian radiologicznych) u niemowląt i dzieci. Clin Pediatr. 1996;35:119–24.
Redakcja AFP zaprasza do nadsyłania manuskryptów do serii Radiologiczne podejmowanie decyzji. Wyślij zgłoszenia do Jay Siwek, MD, postępując zgodnie z wytycznymi zawartymi w „Informacjach dla autorów”.
Koordynatorami tej serii są Thomas J. Barloon, MD, profesor radiologii i George R. Bergus, MD, adiunkt praktyki rodzinnej, obaj na University of Iowa College of Medicine, Iowa City.
Dodatkowe tematy: Ostry ból pleców
Na ból pleców jest jedną z najczęstszych przyczyn niepełnosprawności i nieobecności w pracy na całym świecie. Ból pleców jest drugą najczęstszą przyczyną wizyt lekarskich, przewyższającą liczebnie jedynie infekcje górnych dróg oddechowych. Około 80 procent populacji przynajmniej raz w życiu doświadczy bólu pleców. Kręgosłup to złożona struktura złożona między innymi z kości, stawów, więzadeł i mięśni. Z tego powodu urazy i/lub zaostrzone stany, takie jak przepukliny, może ostatecznie prowadzić do objawów bólu pleców. Urazy sportowe lub wypadki samochodowe są często najczęstszą przyczyną bólu pleców, jednak czasami najprostsze ruchy mogą mieć bolesne skutki. Na szczęście alternatywne opcje leczenia, takie jak opieka chiropraktyczna, mogą pomóc złagodzić ból pleców poprzez zastosowanie korekcji kręgosłupa i manualnych manipulacji, ostatecznie poprawiając ulgę w bólu.
EXTRA EXTRA | WAŻNA TEMAT: Chiropraktyczne leczenie bólu szyi
Zrzeczenie się odpowiedzialności
Profesjonalny zakres praktyki *
Informacje zawarte w niniejszym dokumencie na temat „Radiogramy kręgosłupa szyjnego u pacjenta po urazie„ nie ma na celu zastąpienia relacji jeden na jeden z wykwalifikowanym pracownikiem służby zdrowia lub licencjonowanym lekarzem i nie jest poradą medyczną. Zachęcamy do podejmowania decyzji dotyczących opieki zdrowotnej na podstawie badań i współpracy z wykwalifikowanym pracownikiem służby zdrowia.
Informacje o blogu i zakres dyskusji
Nasz zakres informacji ogranicza się do chiropraktyki, układu mięśniowo-szkieletowego, akupunktura leki fizykalne, wellness, przyczyniające się etiologiczne zaburzenia trzewno-somatyczne w prezentacjach klinicznych, powiązanej dynamice klinicznej odruchu somato-trzewnego, kompleksach podwichnięć, wrażliwych kwestiach zdrowotnych i/lub artykułach, tematach i dyskusjach z zakresu medycyny funkcjonalnej.
Zapewniamy i prezentujemy współpraca kliniczna ze specjalistami z różnych dziedzin. Każdy specjalista podlega zakresowi swojej praktyki zawodowej i jurysdykcji licencyjnej. Stosujemy protokoły funkcjonalnego zdrowia i dobrego samopoczucia, aby leczyć i wspierać opiekę nad urazami lub zaburzeniami układu mięśniowo-szkieletowego.
Nasze filmy, posty, tematy, tematy i spostrzeżenia obejmują kwestie kliniczne, problemy i tematy, które bezpośrednio lub pośrednio odnoszą się do naszego zakresu praktyki klinicznej i wspierają ją.*
Nasze biuro rozsądnie próbowało podać cytaty potwierdzające i zidentyfikowało odpowiednie badania naukowe potwierdzające nasze posty. Na żądanie udostępniamy kopie badań wspierających, które są dostępne dla organów regulacyjnych i opinii publicznej.
Rozumiemy, że zajmujemy się sprawami, które wymagają dodatkowego wyjaśnienia, w jaki sposób może to pomóc w konkretnym planie opieki lub protokole leczenia; w związku z tym, aby dokładniej omówić powyższy temat, prosimy o kontakt Dr Alex Jimenez, DC, lub skontaktować się z nami pod adresem 915-850-0900.
Jesteśmy tutaj, aby pomóc Tobie i Twojej rodzinie.
Błogosławieństwa
Dr Alex Jimenez OGŁOSZENIE, MSACP, RN*, CCST, IFMCP*, CIFM*, ATN*
e-mail: coach@elpasofunctionmedicine.com
Licencjonowany jako lekarz chiropraktyki (DC) w Texas & Nowy Meksyk*
Licencja Texas DC nr TX5807, Licencja DC w Nowym Meksyku nr NM-DC2182
Licencjonowana pielęgniarka dyplomowana (RN*) w Floryda
Licencja Floryda Licencja RN nr RN9617241 (nr kontrolny 3558029)
Stan kompaktowy: Licencja wielostanowa: Uprawniony do wykonywania zawodu Stany 40*
Obecnie immatrykulowany: ICHS: MSN* FNP (Program Praktyk Pielęgniarki Rodzinnej)
Dr Alex Jimenez DC, MSACP, RN* CIFM*, IFMCP*, ATN*, CCST
Moja cyfrowa wizytówka